De gevechten rond Nijswiller

Door: Uffz. Thielen

Op vrijdag 2 september verschenen ‘Die Volksgrenadieren’ in het Zuid-Limburgse Nijswiller. Eén voor één druppelen de Grenadieren binnen. Zoals altijd wordt het kampement ordelijk opgesteld, de slaapplaatsen ingericht en de uitrusting opgeborgen. Klaar voor gebruik. Terwijl de aanwezige Unteroffizieren met enkele manschappen de plannen voor de komende dagen doornemen worden er verkenners uitgestuurd om de omgeving te verkennen. De verkenners doen meer dan ze gevraagd wordt en keren terug met souvenirs uit de geallieerde stellingen: een Amerikaanse vlag en enkele bordjes waar eenheidslogo’s op staan. Hierdoor weten de Volksgrenadieren ongeveer welke eenheden zij tegenover zich hebben.

Na een goede nachtrust worden de Grenadieren op appèl geroepen. Er wordt gecontroleerd of iedereen aanwezig is. Daarna is het tijd voor ontbijt, havermoutpap. Ondanks de kookkunsten van de Feldkoch denken de meeste Grenadieren toch aan het spek met eieren zoals alleen moeders thuis die kan maken. Na het ontbijt wordt er tijd besteed aan de wapens. Voor de ogen van nieuwe rekruten worden de wapens tot de laatste schroef uit elkaar gehaald en schoon gemaakt. Iedereen moet immers goed weten hoe ze hun wapen schoon en functionerend moeten houden. Wanneer alle wapens weer in orde zijn wordt er aandacht besteedt aan de Dienstvorschriften. De nabijheid van het front wil niet zeggen dat de groep niet meer presentabel hoeft te zijn en dat dit soort schijnbaar onbelangrijke oefeningen achterwege moeten blijven. De Gruppenführers en Stellvertreters merken al snel op dat de groep het snel oppakt en zijn na een korte opfriscursus weer tevreden. De training is blijkbaar goed blijven hangen. Dan komt er plotseling een bevel van de Gefechtsstand, een geallieerde positie is waargenomen en moet uitgeschakeld worden. Ondanks het feit dat de Zug onderbemand is na eerdere gevechten, is iedereen bereid het gevecht opnieuw aan te gaan. Op moeilijk manoeuvreerbaar terrein opent de 1. Gruppe het vuur op de geallieerde stellingen. De 2. Gruppe weet met een omtrekkende beweging de geallieerde eenheden te flankeren. Ook de 3. Gruppe (helaas bestaande uit deels onervaren vrijwilligers) valt aan vanuit de andere flank. De Zug weet een overmacht aan Geallieerde troepen te overrompelen en het terrein in te nemen. Na dit zware gevecht is het goed uitrusten. De dag verloopt verder rustig en er is ’s avonds zelfs ruimte voor een welverdiende borrel.

Obergrenadier Stettner (voorgrond) en daar achter Grenadier Märker kort na de gevechten. Verder op de achtergrond een aantal gevangengenomen geallieerden die niet meer op tijd konden wegkomen tijdens de Duitse aanval. Foto: Ron Schetters.

De volgende ochtend begint de dag zoals altijd met een appèl. Helaas zijn de mannen wat onoplettend door de zware gevechten en de hitte van de vorige dag. Het lukt een aantal niet om tijdig en correct aan te treden. Helaas voor de rest van de groep zullen zij rondjes moeten rennen tot alle Grenadieren correct aangetreden zijn, als Gruppe zijn de Grenadieren voor elkaar verantwoordelijk en zullen zij ook gezamenlijk eventuele sancties moeten ondergaan. Ook vandaag worden de wapens weer uitvoerig schoongemaakt na een stevig ontbijt. Omdat de vijand op de loer ligt en de zon hevig op ieders gezicht brandt wordt er deze dag minder aandacht aan de Dienstvorschriften besteed. Er hangt een angstige sfeer in de lucht. In de namiddag blijkt die angst gegrond, de geallieerden ondernemen een tegenaanval. Helaas is de Zug niet opgewassen tegen de overmacht die tegenover hen staat. Na een hevig gevecht met veel verliezen aan beide zijden is de Zug genoodzaakt hun grond prijs te geven. De oorlog is voor hun (dit weekend) tot een einde gekomen.

© Volksgrenadiere 2022

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.