Memel: der letzte Widerstand

Door: Uffz. Thielen

De evenementen zitten er voor dit jaar bijna op. Voor Die Volksgrenadiere is het, me name de laatste twee maanden, een druk jaar geweest. Maar voordat we het jaar afsluiten gaan we er nog een keer goed tegenaan. Het terrein van Schietvereniging “Davy Crocket” is voor Die Volksgrenadiere bekend terrein. Omdat onze meeste oefenweekend hier gehouden zijn, zouden we het bijna onze thuisbasis kunnen noemen. Dit weekend zit hakken draaien en marcheren er echter niet in, want dit keer zijn we niet alleen. Dit weekend staan we tegenover een overmacht aan Sovjet soldaten.

Zoals gewoonlijk druppelen de Grenadieren op vrijdag na de middag binnen op locatie. De Sovjets echter, zijn al geruime tijd bezig met het in orde maken van hun stellingen. De tactical gaat dan ook direct van start. Omdat wij weten dat de Sovjets ’s nachts actief kunnen zijn, kunnen wij niet achterblijven. Voor de nacht van vrijdag op zaterdag wordt een wachtschema opgezet. Grenadier Johanssen roept alle soldaten voor aanvang van de eerste wacht bij elkaar om instructies te geven over hoe men wacht dient te lopen. In de mooie woorden van Unteroffizier Löwen: “De tijden van een uurtje bij het vuur zitten zijn voorbij”. We weten inmiddels ook dat Grenadier Bergner graag op nachtelijke expedities gaat. Ditmaal mag hij er met toestemming op uit gaan. Omdat het deze keer moeilijker zou zijn om souvenirs uit het vijandelijke kampement los te ritselen krijgt Bergner wat extra motivatie van Unteroffizier Thielen: “Breng mij een Russische helm en ik zorg voor een eervolle vermelding in het verslag”. Grenadier Bergner neemt Rekrut Volkmann mee op pad. Met katachtige stilte bewegen zij zich door het struikgewas wanneer ze plotseling drie Sovjet soldaten op hun af horen komen. Bergner weet de Sovjets ongezien en ongehoord te naderen en door snel te handelen keert hij terug in het kampement met drie krijgsgevangenen! De meest succesvolle en noemenswaardige vangst tot nu toe. Ditmaal geen straf, maar enkel lof voor grenadier Bergner.

Op zaterdag worden de grenadieren om 06.30 uur hun nest uitgefloten. “Zug! Aufstehen!” klinkt het luidkeels uit de mond van Unteroffizier Sträter. Het is nog donker wanneer iedereen met kleine oogjes hun hoofd uit de tent steekt. Nog voor de Zug de ogen volledig open heeft klinken de eerste bevelen al. Klaarmaken voor een aanval op de Sovjet stelling! Het initiatief moet aan onze zijde liggen! Dit is onze enige kans om ze te verrassen! Om 07.50 uur sluipt de Zug in Schützenreihe achter elkaar aan door het bos. Na enkele honderden meters ligt de Zug tegenover de Sovjet stelling, net buiten het zicht. Gespannen wacht iedereen op X-Zeit: 08.00 uur. Om klokslag 08.00 uur staat de Zug op en loopt een paar meter het bos in. Daarna klinkt de fluit van de Zugführer: “Sturmangriff!” Ondanks dat de Sovjets op hun hoede zijn, hebben ze de directe aanval op hun stelling niet aan zien komen. Helaas is het verrassingselement niet groot genoeg voor de Volksgrenadieren om de Sovjets terug te drijven. We trekken terug tot onze oorspronkelijke stelling. Om er zeker van te zijn dat wij zelf niet voor een dergelijke verrassing komen te staan worden er Vorposten uitgezet en patrouilles op uit gestuurd. De opdracht luidt: “bij vijandelijk contact enkele schoten lossen en vervolgens 20 meter terugtrekken om opnieuw stelling te nemen, dit herhalend tot je in de oorspronkelijke stelling terug bent”. De vers gepromoveerde Gefreiter Märker laat zich niet zomaar bevelen om terug te trekken en besluit om zich in zijn meest vooruitgeschoven post in te graven. De Sovjets zien dit gebeuren, en om te voorkomen dat dit later problemen gaat geven, besluiten zij hier direct korte metten mee te maken. Haastig maken zij zich klaar, laden munitie en gaan over op een grootschalige aanval. De Vorposten zijn verrast wanneer de Sovjets opeens overal om hen heen opduiken. Terugtrekken gaat niet meer en de Vorposten en patrouilles worden overrompeld. Terug in de Duitse stellingen worden schoten gehoord, maar is men blind voor wat er in het veld gebeurt. De enkele achterblijvers kijken elkaar vragend aan: “waarom keert er niemand terug? Waar blijven de meldingen?”. De schoten klinken steeds dichterbij tot de Duitsers opeens oog in oog staan met een overmacht van Sovjet soldaten. Van alle kanten wordt de stelling aangevallen, de situatie is niet meer houdbaar en er ontstaat chaos. De eerste slag eindigt in een nederlaag voor de Volksgrenadieren.

Gevechten bij de Sovjet stellingen. Helaas konden de Duitse eenheden geen overwicht krijgen.

Na enige tijd keren de Sovjets terug naar hun stellingen en vult de Duitse stelling zich opnieuw met Grenadieren. Opnieuw worden en Vorposten neergezet en patrouilles uit gestuurd. Deze keer wordt er opnieuw gehamerd op het eerste bevel, maar dit keer: “Bei Kontakt mit dem Feind, KOM ZURÜCK!”. Grenadier Johanssen, normaal gesproken de MG-Schütze van de 1. Gruppe, is zeer bewegelijk met zijn K98. Hij meldt zich vrijwillig om op verkenningspatrouille naar de vijandelijke stellingen te gaan. Het duurt enige tijd tot de Sovjets zijn aanwezigheid rond hun stellingen merken. Johanssen weet ongezien vrijwel de gehele Sovjet stelling in kaart te brengen. Alsof dat niet genoeg is weet hij de aandacht dusdanig te trekken dat de vijand vergeet op het vuur van de veldkeuken te letten waardoor hun maaltijden niet meer bereid kunnen worden. Waarschijnlijk uit frustratie lanceren de Sovjets opnieuw een aanval. Ditmaal keren de Vorposten terug in de stelling, net op tijd om het op te nemen tegen de Sovjets. Met veel geweld komen de Sovjets opnieuw dichterbij. Opnieuw dreigt het front in te storten, maar vlak voor de aftocht wordt geblazen, wordt het stil… Het is gelukt! De aanval is tegen gehouden! Met enige verbazing is de vreugde groot! Nadat alle Grenadieren opnieuw klaar zijn en de stellingen geruimd zijn worden er wéér patrouilles op uitgestuurd. Veiligheid van de stellingen is van uiterst belang. Ook ditmaal zorgen zij voor verwarring bij de Sovjet linies. De Sovjets kunnen het er niet bij laten, de score is op dit moment onacceptabel. Nog eenmaal maken de Sovjets zich klaar voor de strijd, ditmaal houden zij zich niet in, het is de dood of de gladiolen! In de Duitse stelling duurt het dan ook niet lang tot de Vorposten en patrouilles terugkeren. Verschillende meldingen komen binnen en het is moeilijk in te schatten op welke meldingen gehandeld moeten worden, blijkbaar op allemaal. Van het front, maar ook op de linker- en rechterflank worden schoten gehoord. Een Sovjet “URAAAH!” kondigt een stormaanval aan. De stelling zijn niet meer te houden. Soldaten sneuvelen, raken gewond of verstikt in man tot man gevechten, trekken terug of geven zich over. De slag is gestreden…

Het resultaat van de beobachtungs auftrag van Grenadier Johanssen.

Voor deze dag zit het veldwerk erop. De Sovjets keren terug naar hun stelling terwijl de Volksgrenadieren de stelling en het kampement op orde maken. De Zug (of wat er nog over is) word in het café van Davy Crocket bijeen geroepen om op informele wijze het afgelopen jaar gezamenlijk door te spreken. Wat voor de groep nog een leuker moment is volgt daarna, namelijk de nominaties voor nieuwe promoties! Die zijn als volgt: Grenadier Verhöhen is genomineerd voor Obergrenadier, Grenadier Dahmen voor Gefreiter en Grenadier Beckers voor Gefreiter.

Die dag rest er nog één ding: opfrissen en klaarmaken voor een gezellig avond in het café van Davy Crockett. Deze avond zijn de Sovjets ook aanwezig. Als vrienden zijn zij uiteraard welkom om ook deel te nemen in de gezelligheid, en gezellig is het zeker geweest!

Op zondag klinkt echter onverbiddelijk de fluit van Unteroffizier Sträter weer vroeg. Met de festiviteiten van de afgelopen nacht zal niet iedereen zich fit voelen, maar opstaan is opstaan. Ook nu wordt de groep weer haastig klaargemaakt om zo snel mogelijk de stellingen te bemannen. De Sovjets zijn namelijk uit op wraak. Waar de gevechten gisteren geopend werden door de Duitsers zijn nu de Sovjets aan de beurt. Kort na 8.00 uur klinken de eerste schoten dan ook weer. Het lukt de Volksgrenadieren de eerste aanval af te slaan. Echter zoals de dag ervoor zijn de Sovjets uit op een knallend einde van dit weekend. Opnieuw slaan zij met een zware overmacht toe. Van alle kanten worden de Duitsers aangevallen. En hoe hard zij hun stelling ook verdedigen, de Sovjets weten hen te overrompelen. Het laatste gevecht (voor Die Volksgrenadieren) voor dit jaar is gestreden.

Ik wil de aanwezige Sovjet deelnemers graag bedanken voor hun inzet en sportiviteit afgelopen weekend.

© Die Volksgrenadiere 2022

2 gedachten over “Memel: der letzte Widerstand”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.